13 lipca

MOIM ZDANIEM POWINNO KARAĆ SIĘ OPRAWCÓW, A NIE OFIARY.

Yvon Beaudoin opisuje jeden przykład konsekwencji liberalnej napaści na oblata Andrzeja Valentina w Aix:

W 1828 roku, w czasie walki o wolność nauczania profesorowie uniwersyteccy zorganizowali manifestację przeciwko jezuitom. Pewnego wieczoru ojciec Andrzej wracał z posługi w szpitalu i spotkał grupę manifestantów, którzy krzyczeli: Misjonarze na latarnię, itp. To, co widział i słyszał opowiedział księdzu Bicheron, który opublikował artykuł w konserwatywnym dzienniku Quotidienne . Prefekt departamentu Bouches-du-Rhône napisał do ojca de Mazenoda, aby skierować ojca Andrzeja do innego domu. Założyciel udowodnił, że relacja ojca była właściwa i że zostanie kapelanem więzienia. Zgodnie z moimi zasadami, napisał 21 lipca 1828 roku, ukarać powinno się oprawców, a nie ofiary.
http://www.omiworld.org/fr/dictionary/dictionnaire-historique_vol-1_a/26/andr-daniel-valentin/

Eugeniusz odpowiadając prefektowi bierze w obronę ojca Andrzeja:

Chciałbym wątpić w jego świadectwo, pod pretekstem, że jest tchórzliwe, nie ma bardziej oczywistej kwestii niż utrzymywanie, że miasto Aix jest w szczytowym punkcie buntu, ponieważ kilku urwisów hałasuje wychodząc z gospody. Wymagać, aby ich ukarano, ponieważ został znieważony i to gdy udawał się do łoża umierających. To bestialstwo jest o wiele bardziej niesłychane niż same zniewagi, jakie zniósł. Tak więc, panie hrabio, odpowiem ze znana panu szczerością, że gdyby ojciec Andrzej znajdował się w diecezji pod moją jurysdykcją, nie tylko uważałbym, że należało go skierować do innej posługi, ale uczyniłbym wszystko, co zależałby ode mnie, aby mu wynagrodzić za wszystkie zniesione zniewagi, ponieważ zgodnie z moimi zasadami karać powinno się oprawców, a nie ofiary.

Niewątpliwie zdziwiony urzędową naganą prefekt usprawiedliwiał się, że był tylko rzecznikiem mera Aix i przeszedł na emeryturę: Ponieważ pan uważa, że ten kapłan musi zostać, muszę się całkowicie poddać temu, o czym zdecyduje pana roztropność.

J. Leflon, dz. cyt., t. 2, s. 323